eve gelmişim.

öğrenci olduğunu eve geldiğinde daha çok anlamanın garipliği, gece dolabı açıp da ''anaaa yiyecek var'' tepkimi verişim, kahvaltıyı kahveyle yaptığım anları daha ilk kahvaltıda koca bir salatayla unutmam, 2 hafta boyunca şipşak yemeklere, kirlenen kıyafetleri yıkama,yıkatma derdine son. her pazartesi hesabıma yatırılacağını bildiğim harçlığım olmadan ''anne para versene dışarı çıkcam'' demek ne değişik gelmekte. daha ben alışaduruyim bu yeni düzene midemin boş durmadığı evdeki ilk günde böylece bitsin. keşke babam da olsaydı ama.