Babam.

Rüyalarımda rahatım en azından, hissedecek çok fazla şey bulamıyorum 
Omuzlarımda bir yük var sanki, taşıyamayıp düşecekmişim gibi
Bir göl görsem oraya yürürüm acılarımı dinlemeden bu yükü atmak için
Kontolüm sendeymiş hiç hissetmemişim bugüne kadar
Mutluluğumseninleymiş hiç ölmeyeceksin gibi
Ayak izlerimde bir hayalet varmış beni gözleyen
Hayat çok daha büyük ve acımasız senin öğretmediğin gibi

Evden ayrıldım küçük şehrime gidiyorum yuva sayamadığım
Nehirin tersten akmadığı gibi ben de zorlanıyorum
Ruhumu besleyemiyorum senin ağrılarını hissetmekten
Gözlerim dolmuyor beni huzurlu gör diye

Son kez sarılırken, alnından öperken olmayan umudumu benden al diye direniyorum
Yüzünü çevirmişsin ben kapıdan çıkarken, gözlerinde her zamanki gülücük yok
Bir nehir seni alıp götürecekmiş gibi
Asansörde saklanmayı tercih ettim daha rahat üzülürüm diye

Her şey olacağına varır diyemiyorum annem gibi
Sana zaman ayırmaktansa kendi dertlerimde boğulamıyorum ablam gibi
Hiçbir şeyi anlamadan büyümeyi başaramıyorum yeğenim gibi

Yuva sayamadığım evime doğru gidiyorum
Nehrin tersten akışı kadar zor benim için