Rüya gibi geçen bir haftanın ardından bu düşüş kaçınılmazdı, kolumun ağrısından taşıyamadığım çantayı düşürüp saçılanları toplamaya çalışırken gecenin bir yarısında tabi ki yardım etmeye çalışan olmayacaktı. Güneş varken bile yardım eden olmazdı sanırım. Hayalkırıklığımı, ''jynx'' in engellenemez etkisini, onlarca kelimeyle anlatılabilecek sebepleri sayabilirim, ama olmadı kısaca. Sana nasıl açıklayacağımı bilmiyorum, kendim bile onlarca hatayla dolu bu plana inanmakta zorlanırken, sabah uyanır uyanmaz Tuba'ya anlatmakta zorlanmadım, devamının gelmesi de kaçınılmazdı zaten. ''Neyse'' demek bu monoton hayatta çok sık kullandığım bir kelime oldu zaten.
Neyse, işe gitmek zorundayım.
Neyse, aptalca bir doğum günü için kıyafet seçmek zorundayım.
Neyse, yeni bir paket tütün almak zorundayım.
Ne kadar güzel cuma günü yapılacak bu kadar çok şeyin olması.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder