''Çöl''

bir duvar örüyorsun
görüyorsun insanlar izliyor seni
elini kanatırken
yorgunluktan görmüyorsun onları
gözlüğünü çıkartıyorsun
kolay geliyor duvar örmek o anda
kendi kanınla büyütüyorsun duvarı
korkmuyorsun
başardıklarını düşündükçe daha da güçleniyorsun
daha da sıkı örüyorsun
daha da yükseltiyorsun
merdivene ihtiyacın yok
içeridesin
anlamıyorsun sonucunu
zaman geçiyor
insanlar sıkılıyor seni izlerken
başardıklarını görmekten sıkılıyor insanlar
sonra yola çıkmak istiyorsun
ama herkesin bir anı vardır sadece
en mutlu olduğu
en ulaşılmaz olduğu
en güçlü olduğu
aşmış olabilirsin o anı
koruyamıyorsun gücünü
düşüyorsun ağlayarak
acıyarak acıtarak düşünmeyerek
kafandaki kızgınlığım ben
yatağındaki siyah örtüyüm ben